Po 1990 r. Siły Powietrzne przeszły wiele zmian strukturalnych. Zaowocowały one przekształceniem postzimnowojennej organizacji brygado-pułkowej na nową, opartą o stosowany na Zachodzie system baz lotniczych oraz podlegających im jednostek. Reorganizacja odbyła się kosztem cięć kadrowych oraz wycofywaniem przestarzałego sprzętu. Przede wszystkim dotyczyło to samolotów MiG-21 oraz MiG-23 oraz samolotów Antonow An-26, które zostały zastąpione przez amerykańskie maszyny typu C-130E Herkules  w liczbie 5 sztuk.

Po II wojnie światowej kontynuowano rozwijanie lotnictwa wojskowego w nowej rzeczywistości polityczno-militarnej. Kraje zachodniej Europy, czując się zagrożone przez ZSRR, powołały do życia, w imię kolektywnej obrony, sojusz NATO (9 sierpnia 1949 r.) w którym pryncypialną rolę odgrywały Stany Zjednoczone. W odpowiedzi ZSRR i jego europejscy satelici podpisali kilka lat później - 14 maja 1955 r.  w Warszawie - Układ o Przyjaźni, Współpracy i Pomocy Wzajemnej zwany potocznie Układem Warszawskim. Systematycznie nabierał tempa wyścig zbrojeń pomiędzy obydwoma zantagonizowanymi blokami.

3 marca 1969 r. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych (US Navy), utworzyła elitarną szkołę walk powietrznych. Opuszczający jej mury mieli być najlepiej wyszkolonymi pilotami na świecie. Cel ten został osiągnięty. Oficjalnie, szkoła nosi nazwę United States Navy Fighter Weapons School, lecz do historii lotnictwa przeszła pod nazwą nadaną jej przez pilotów, będących jej absolwentami - TOP GUN.

Siły powietrzne naszego kraju narodziły się wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918 r. Początkowo składały się z polskich eskadr utworzonych przy armiach innych państw lub zgrupowaniach wojsk polskich do jakich np. należała Błękitna Armia gen. Józefa Hallera utworzona pod auspicjami Francji. Lotnictwo używało przez to całą gamę przeróżnych typów samolotów co stanowiło nie lada wyzwanie dla służb logistycznych.